Ewi Sonnenberg
Kad su Rusi okupirali Poljsku
jedan je soldat u domu Šopenovih
kundakom smrskao
tipke na porodičnom klaviru.
U tom stravičnom nokturnu
zaplakala je i Konstanca Gladkovska
dok su Frederikove note
rušile se kao crne stepenice
nad Varšavom.
Poetese znaju biti skandalozne
semantiku natopiti suzama
riječi učiniti čistim i bezgrješnim,
kao ime od sunca iza planina
a na licu se vide tragovi toposa
Baltik/Polonia/Montenegro.
A on je u baldahinu Aurorinom
sanjao Kleeov stan za ptice
I Varšavu na dnu jezera Switez
kišne kapi i hrizanteme...
A onda je madam rekla:
Ovdje na Pere Lachaise
sve je od pjesnika klavira
osim srca, srce je u Poljskoj
Njega su vratili za pehar zemlje
u optočenoj kutiji za nakit
Tu najveću dragocjenost
koja je ikad u istoriji prešla
granicu Poljske.
A sve balade, preludije i nokturna
komponovao je kapima krvi
po crnim i bijelim dirkama
u slikama rasutog jesenskog lišća
po varšavskim ulicama –
ima takvog lišća i u Šleskoj
te uzajamnosti u krvi i prstima
Ogledalo okačeno odmah
iznad zemlje Magični prag.
20.05.2008.
Iz Unutrašnje sobe
